Een chronische aandoening zoals niet-aangeboren hersenletsel of een dwarslaesie heeft invloed op het leven van de persoon zelf, maar ook op dat van zijn naasten. In het onderzoek is het belang van zelf-effectiviteit onderzocht om goed om te kunnen gaan met de gevolgen van de aandoening. Zelf-effectiviteit is de mate waarin een persoon zelf vertrouwen heeft om goed om te kunnen gaan met moeilijke situaties in het leven. Zelf-effectiviteit bij revalidanten en hun naasten is gemeten kort na opname van de revalidant in het revalidatiecentrum.

Vervolgens is zes maanden na ontslag van de revalidant uit het revalidatiecentrum bekeken of revalidanten en hun naasten persoonlijke problemen (angst en depressie) en problemen in het gezinsfunctioneren ervaren.

De resultaten laten zien dat personen in de koppels waarbij zowel de revalidant als de naaste in het begin van de revalidatie een lage mate van zelf-effectiviteit rapporteerden, na ontslag uit de revalidatie een groter risico lijken te hebben op persoonlijke problemen en gezinsproblemen. Screening op zelf-effectiviteit kan zorgprofessionals helpen bij het identificeren en ondersteunen van gezinnen die risico lopen op problemen op de lange termijn.

Het gehele onderzoek en de resultaten zijn beschreven in een Engelstalig wetenschappelijk artikel.